پنج سالن وارين اقتصادي ترقي جي رٿائن 1947 کان وٺي پاڪستان جي معاشي رفتار کي شڪل ڏيڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪيو آهي. پهريون پنج سالن واري رٿا 1955ع ۾ شروع ڪئي وئي، جنھن جو مقصد صنعتي وڇائڻ، زرعي ترقي ۽ انفرااسٽريڪچر کي وڌائڻ جو بنياد رکڻ هو.ان کانپوءِ جا ايندڙ منصوبا، جيتوڻيڪ ڪاميابي جي مختلف درجن تي پھتا. پر غربت جي خاتمي، تعليم، ۽ معاشي واڌ ويجھي جهڙن اهم مسئلن تي ڌيان ڏنو ويو. مثال طور، ٻي رٿا (1960-1965) زرعي پيداوار ۽ ڳوٺاڻي ترقي تي مرڪوز ھو. جڏهن ته ٽين رٿا (1965-1970) جو مقصد ڳري صنعتڪاري هو.
ان حوالي سان اڙان پاڪستان پروگرام هڪ وقت جي گھرج واري قدم طور نمايان آهي جيڪو نوجوانن جي بيروزگاري ۽ ليبر مارڪيٽ ۾ مهارت جي عدم مطابقت جي فوري مسئلي کي حل ڪرڻ لاءِ ٺاهيو ويو آهي. روايتي پنج سالن وارن منصوبن جي ابتڙ جيڪي اڪثر وسيع معاشي اشارن تي زور ڏين ٿا، اُڙان پاڪستان هڪ هدفي طريقو اختيار ڪري ٿو، خاص طور تي نوجوانن کي بااختيار بڻائڻ تي ڌيان ڏئي ٿو. پاڪستان جي آبادي جو 60 سيڪڙو کان وڌيڪ نوجوانن تي ٻڌل آھي. اھو ڊيموگرافڪ مستقبل جي معاشي ترقي کي اڳتي وڌائڻ جي صلاحيت رکي ٿو. جيڪو، هن پروگرام کي حڪمت عملي جي حوالي سان اهم بڻائي ٿو.
اُڙان پاڪستان کي جيڪا ڳالهه غير معمولي بڻائي ٿي، اهو ھن ۾، پيشه وراڻي تربيت ۽ ڪاروباري صلاحيت تي زور ڏيڻ آهي.اھڙيون مھارتون فراھم ڪئي وڃي جيڪي مارڪيٽ جي گهرجن سان سڌو سنئون هم آھنگ ھجن. پروگرام هڪ اھڙي بنيادي مسئلي کي حل ڪري ٿو، جنھن تاريخي طور تي نوڪرين جي تخليق ۾ رنڊڪ وڌي آهي. وڌيڪ اھو تھ محروم ڪميونٽيز کي ٽارگيٽ ڪري انھن کي شامل ڪرڻ آھي.جنھن سان معاشي ترقي جا فائدا انهن تائين پهچن جيڪي تمام گهڻا ضرورت مند آهن.
جيتوڻيڪ اُڙان پاڪستان پنجن سالن جي اقتصادي ترقي جي منصوبي جي روايتي سانچي ۾ سمائي نھ ٿو سگھي ، پر اهو ان جي حڪمت عملي جي جوهر کي شامل ڪري ٿو: معاشي ترقي جي محرڪ جي طور تي انساني سرمائي تي ڌيان ڏيڻ. جدت کي هٿي ڏيڻ، مقامي معيشتن کي متحرڪ ڪرڻ، ۽ سماج جي محروم طبقن کي بااختيار بڻائڻ جي ان پروگرام جي صلاحيت ان کي هڪ ترقي پسند نشان طور ظاھر ڪري ٿي.
خلاصو ھي آھي تھ جڏهن ته تاريخي پنج سالا منصوبا معاشي ترقي جا بنياد رکيا، اُڙان پاڪستان حڪمت عملي ۾ هڪ بروقت ارتقا جي نمائندگي ڪري ٿو ،جنھن سان پاڪستان جي سماجي اقتصادي منظرنامي کي خاص طور تي بهتر بڻائي سگهجي ٿو.
